بهترین مجرم تاریخ... هو الباقی

دنیایی ساخته، نامتناهی. نامتناهی! یعنی بزرگتر از هر چه به ذهن ما برسد. یعنی از آنچه در خیال تو آید نکو تر! دنیایی ساخته به قدری بزرگ که ما نمی دانیم که چی ها در مورد این دنیا نمی دانیم. ولی چشم انسان را آنطور که باید خوب نیافریده. به پَر مرغابی روغن زده که وقتی رفت داخل آب، مثل موش زیر باران مانده نشود. منقار مرغ هایی که از لای سنگ غذا پیدا می کنند را منحنی آفریده. در عوض ستون فقرات ما را به بهترین شکل ممکن نیافریده. به سر لاشخورها مو نداده که وقتی که غذا می خورند، باکتری ها از لاشه به سرهاشان منتقل نشوند و بین موهایشان خانه نکنند تا مریض نشوند. معلوم نیست چطور به حیوانات یاد داده تولید مثل کنند. عاطفه و هرمون و اخلاق جا داده در بدن ما. مرغ و تخم مرغ را همزمان آفریده. آب، کاربن و نیترون ساخته. ذراتی ساخته که هم ذره هستند و هم موج. ذراتی ساخته که نگاه کنی هستند، نگاه نکنی نیستند. تار های صوتی مان را به بهترین شکل ممکن دیزاین نکرده. مشتری را با 67 تا ماهش ساخته. جمجمه ساخته که از مغز ما حفاظت کند. قفسه سینه را ساخته تا قلبمان را محافظت کند. به ما یاد داده آدم باشیم و در جامعه زندگی کنیم. چرخه ی زندگی را چنان مرتب آفریده، که حتی قورباغه ها هم در این دنیا اضافی نیستند؛ مگر اینکه حاضر باشیم در دنیایی پر پشه تر از الان زندگی کنیم. می توانم و می توانی صفحه ها در مورد اینکه چه چیز هایی را آفریده و چه چیز هایی را یادش رفته بیافریند بنویسیم. اما یکی از غیرقابل بخشش ترین کارهایی که کرده این است که یادش رفته اثر انگشت، رد پا، DNA، نشانه ای، اثری در صحنه ی جرم باقی بگذارد.